De uiteindelijke boodschap van mijn project moest een bepaalde bewustwording bevatten van wat werkelijkheid zou kunnen worden. Door als ontwerper niet een direct standpunt in te nemen wilde ik de interpretatie neer leggen bij de bezoeker en mijn doelgroep.
De wrijving die ik heb gegeven aan mijn eind presentatie was voor mij een belangrijk aspect van dit project. Ik wilde geen antwoorden opleggen. Door scenario’s van mijn project uit te werken en deze te tonen zocht ik de grens van wat positief en negatief kan zijn binnen mijn project.
Het speculatieve bedrijf dat een virtuele assistente heeft ontworpen om deze te laten meekijken over jouw schouder moet natuurlijk positief overkomen. Terwijl dit natuurlijk als een breuk op je privacy kan voelen. Die wrijving vind ik als ontwerper interessant en merk dat dat een goede motivatie is om continu hiermee te blijven experimenteren.
Daeva is een virtuele assistent die meekijkt over jouw schouders en reageert hoe jij omgaat met alle online activiteiten die op je af komen. Zo krijg jij als gebruiker meer inzicht in je gebruik en zullen er door Daeva passende maatregelen getroffen worden omtrent jouw online gedrag. In dit project is het bewust worden van jezelf het voornaamste. Praat weer eens met de lieve dame tegenover je in de trein onderweg naar Amsterdam. De plaatselijke bakker heeft vast veel meer te vertellen dan zijn foto’s op Instagram nu doen vertellen.
Meer informatie over dit project:
timvanvelthoven.nl/daeva